பகுத்தறி

கோயில் இல்லா  ஊர்களென்று 

கூறும் படி ஏதுமில்லை 

வீதிக்கொரு கோயில்   அட 

வீட்டுக்குள்ளும் சாமி 

அதை கை எடுத்துத் தொளுவதட்கோ 

கண் எடுத்துப் பார்ப்பதற்கோ 

ஊருக்குள்ளே யாருமில்லை 

இருப்பவர்க்கோ நேரமில்லை 

உன் பாட்டன் முப்பாட்டன் போயிருந்தான் கோயில் அங்கு 

கோ இருந்தான் தன் குடியின் குறை கேட்டு நிறைவு கண்டான் 

ஆண்டவனின் இருப்பிடந்த்தான் கோயில் 

அதிலேதும் திருத்தமில்லை முரண்பட்ட கருத்துமில்லை 

படைத்தவனை காவல் காக்க பழகிக்கொண்ட உந்தனுக்கு 

பகுத்தறியத்தெரியவில்லை பாவம் உன்னை என்ன சொல்ல 

பகுத்தறி

கோயில் இல்லா  ஊர்களென்று 

கூறும் படி ஏதுமில்லை 

வீதிக்கொரு கோயில்   அட 

வீட்டுக்குள்ளும் சாமி 

அதை கை எடுத்துத் தொளுவதட்கோ 

கண் எடுத்துப் பார்ப்பதற்கோ 

ஊருக்குள்ளே யாருமில்லை 

இருப்பவர்க்கோ நேரமில்லை 

உன் பாட்டன் முப்பாட்டன் போயிருந்தான் கோயில் அங்கு 

கோ இருந்தான் தன் குடியின் குறை கேட்டு நிறைவு கண்டான் 

ஆண்டவனின் இருப்பிடந்த்தான் கோயில் 

அதிலேதும் திருத்தமில்லை முரண்பட்ட கருத்துமில்லை 

படைத்தவனை காவல் காக்க பழகிக்கொண்ட உந்தனுக்கு 

பகுத்தறியத்தெரியவில்லை பாவம் உன்னை என்ன சொல்ல 

மெல்லத் தமிழினி வாழும்

மெல்லத் தமிழினி வாழும் 
அந்த மேற்கு மொழிகள் நம் நாவிடை சாகும் 

சிவகங்கை சீமையிலே தெரியுதொரு ஒளிக்கீற்று 
சீமானாய்த்தானிருக்கும் நீயும் எண்ணை ஊற்று 

சாதிமத சாக்கடையை அதனுள்ளே போடு
தமிழ் கொண்டு அணையாமல் சிதை மூட்டு மேலும் மேலும்

கங்கையிலும் கரைத்திடாதே களிவதந்த அஸ்தி தன்னை
மீந்திருக்கும் சாம்ம்பலிலும் திராவிடம் வாழக்கூடும்

சிந்த்ததுண்டா ?

பட்டுடுத்தி பொட்டுவச்சு 

பஞ்சணையின் மஞ்சமதில

சேர்த்து வச்ச கர்ப்பையெல்லாம் 

முதல் முதலாய் குடுக்கையில 

படுக்கையில ரத்தம் பார்க்கும் 

பகுத்தறிவின் முடிவிலிகாள் ......

சிந்த்ததுண்டா ?

அந்தப் பட்டுப்பூச்சி பட்ட பாடும் 

பாடாப்பட்ட பெண்ணின் பாடும் 

கொடு முடி ஒறு

இறந்த பிறகு எனதுடலுக்குமொரு பெயருண்டு.........

புகளுடலென்று...

அது இகழா அன்றி மகிழா ?

இயைந்திணைந்து வந்த போதும் 

இதுவரைக்கும் இசைந்ததில்லை 

இதுவெதுவோ அட 

அது இது தான் 

வாழும் போது யார்க்குமில்லை 

போனபின்நெதட்கு.......... கௌரவங்கள் 

பாரதியும் பண்பட்டான் 

பார்ப்பனரால் புண்பட்டான் 

ஆனபோதும் மரிக்கயிலே மானிடத்தில் 

நிலைத்துவிட்டான் 

கலந்துவிட்டோம் 

கவலையின்றி செறிந்துவிட்டோம் 

தனித்துவத்தை தழைக்க சொன்ன 

மனிதங்களை கொன்றே விட்டோம் 

குனிந்து குனிந்தே கூன் விழுந்த என்னினமே 

நீ 

அடிமை கொள்வது 

அடுத்தவனை அல்ல 

உன்னிலும் கீழானவனை 

ஏதோ ஒன்றில் இழந்தவனை 

அடுத்தவன் உன்னை அடக்கி ஆள்கையில் 

அரிதாரங்களில் ஆழுமை இல்லை 

எதிர்த்தவன் எவனெனும் இடுமொழி வேண்டாம் 

கொடு முடி ஒறு உன் இறு திமிர் எடு 

மண்டியிட தோணும்

ஏதாவதொன்றை எழுத தொடங்கையில்,,, 

எதுகையின்  மோனையின்  கலவியின் வீழ்படிவாய் ,,,

எனை நானே தேடுகின்றேன்  

உன்னில் எனை தொலைத்தபின்னும் 

அது இல்லை என்று ஆனா பின்னும் 

இப்போதும் நம்பிக்கை இல்லை 

வெற்றுச் சிலைகளின் மேல் 

இருந்தும் அந்த மாயக் கண்ணனை ஏதோ மண்டியிட தோணும் 

நீ சொல்லி செல்லாததைஎல்லாம் கீதை  வழி சொன்னதனால் 

இங்கெதுவும் நிரந்தரமில்லை